"Vlotternaald"
Mijn oude Snoek, waar ik erg graag in toer, liep niet lekker. Nu kan ik stukadoors veel wijzer maken over allerlei soorten gips, maar als de motorkap van de Citroen open gaat, sta ik achter mijn oren te krabben. Dus op naar de vakman die nog verstand heeft van auto’s met carburateurs en contactpunten.
Na even kijken en proefdraaien was de conclusie dat de vlotternaald bleef hangen. Er moest een nieuwe in en die moest besteld worden. “Ik bel je wel als hij binnen is,” zei de monteur. Ik ging dus in m’n pruttelende Snoek weer naar huis.
Zo was ik laatst bij een stukadoor die buiten een grote plint op een zachte steen aan het smeren was. Tot mijn verbazing nog met een eigen mengsel van zand, cement, kalk en een scheutje geheim brouwsel. Hij zei tegen mij dat dit op die zachte ondergrond het beste werkt. Zo had hij het van zijn oude heer geleerd die een meester was in buitenwerk. Helaas was pa er niet meer en hij miste hem, en zijn kennis van ’t vak, nog elke dag. Zeker nu hij een groot buitenwerk had aangenomen met lijsten en ornamenten. Maar gelukkig was er nog een oud schrift met allerlei specie-recepten en stuctechnieken. Dit kwam bij het grote werk goed van pas.
Dat niet iedereen de kennis meer heeft voor dit en ander soort werken, is best wel jammer. Mijn advies is dan ook; zorg dat je altijd je vakkennis bijspijkert. Je wordt er in ieder geval niet dommer van. Dus stel; u wilt meer weten over die verrassende, ontroerende en prachtige Gyproc gipsen en/ of andere producten van Gyproc, bel mij of een van mijn collega’s. Misschien gaat het toch wel zware stukadoorswerk, dan ineens een stuk makkelijker en lichter. Wel lekker dik blijven smeren natuurlijk.
Groet, Peter Post
P.S. de Grand Voiture zweeft weer als vanouds over de weg.
